کتاب عهدی
| شخصیتهای اصلی | |
| نوشتهها | |
| مؤسسات | |
| تاریخچه | |
|
سفرهای عبدالبهاء به غرب | |
| شخصیتهای بارز | |
| بیشتر | |
«کتابُ عهدی»، به معنای «کتابِ عهدِ من»، وصیتنامه بهاءالله، بنیانگذار آئین بهائی است.[۱] او این اثر را حداقل یک سال قبل از وفاتش در سال ۱۸۹۲ میلادی به رشته تحریر درآورد.[۲] بهاءالله برای تضمین این که بعد از درگذشتش و در گذر زمان جامعهٔ بهائی بتواند به صورت هماهنگ و متحد در مسیر به اجرا درآوردن تعالیمش پیش رود اساسی را تأسیس نمود که به عنوان «عهد و میثاق» شناخته میشود. به این ترتیب او چگونگی تداوم جریان هدایت، مسئلهٔ جانشینی و نیز توضیح و تبیین آثارش را با دستورالعملهای روشن، واضح و کتبی مشخص نمود.[۳][۴] بهاءالله در این اثر عبدالبهاء، فرزند ارشد خود را به عنوان جانشین، مرکز عهد و میثاق الهی، مرجع آئین بهائی، تبیینکننده و مُفسر رسمی آثار پس از خود معرفی میکند.[۱]
صبح روز نهم از وفات بهاءالله، «کتابُ عهدی» بین نه شاهد که از میان اصحاب و خانواده بهاءالله انتخاب شده بودند خوانده میشود و عصر همان روز این اثر در جمع بزرگتری در روضه مبارکه مجدداً قرائت میشود.[۱][۴] در «کتابُ عهدی» بهاءالله با اشاره به آیه کتاب اقدس در مورد جانشینی خود، مشخص میکند که مقصود از آن آیه عبدالبهاء است.[۵][۶] پیش ازین نیز بهاءالله در آثار دیگری مانند «سورة الغصن» که در دوران تبعیدش در ادرنه[۷] یا «لوح ارض باء» که در زندان عکا نوشته بود به مقام عبدالبهاء اشاره کرده بود.[۸]
بهاءالله علاوه بر مسئله جانشینی و عهد و میثاق الهی به مسائل دیگری نیز در «کتابُ عهدی» پرداختهاست. وی مقصود از تحمل مصائب وارده بر خود و ظهور آئین بهائی را از میان بردن کینه و دشمنی و ایجاد اتحاد و اتفاق برای آسایش بشر اعلان میکند[۹] و «نزاع و جدال» را شدیداً نهی میکند.[۱۰] وی هدف از ظهور «مذهب الهی» را ایجاد «محبت و اتحاد» در بین مردم میداند، از «اهل عالم» میخواهد آنرا سبب «عداوت و اختلاف» منمایند و از آن با عناوینی مانند «اسباب نظم» و «علت اتحاد» یاد میکند.[۱۰][۹] بهاءالله همچنین در این کتاب بر کسب فضائل اخلاقی تأکید میکند، فضائلی همچون راستی، تقوی، اخلاق و اعمال پاک، تکثرگرایی دینی، احترام به پیروان همه ادیان، اتحاد و محبت.[۱۰] او همچنین مردمان را از گفتار زشت، «لعن و طعن»، آنچه سبب کدورت انسان میشود، نزاع، جدال، اختلاف و عداوت برحذر میدارد.[۱۰] بهاءالله در این اثر از «علماء و امراء» در آئین بهائی اسم میبرد[۹] که به گفته شوقی ربانی اشاره او به ایادیان امرالله، مبلغین و موسسات انتخابی این آئین است یعنی محافل روحانی و بیت العدل اعظم.[۶] در پایانِ «کتابُ عهدی»، بهاءالله از بهائیان میخواهد که به «خدمت اُمَم» و «اصلاح عالم» مشغول شوند.[۱۰]
پیوند به بیرون[ویرایش]
- متن کامل «کتابُ عهدی»
- نگاهی به آثار حضرت بهاءالله
- عبدالبهاء، جانشین بهاءالله
- مفهوم عهد و میثاق در آئین بهائی
- کتابخانه مراجع آثار بهائی
- کتابخانه بهائی
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ Taherzadeh, Adib. The Revelation of Baháʼuʼlláh. Oxford, UK: G. Ronald, 1976. 419-420. ISBN 9780853982708.
- ↑ Taherzadeh, Adib. The Covenant of Bahá'u'lláh. Oxford, UK: G. Ronald, 1992. 142. ISBN 9780853983446.
- ↑ Smith, Peter. An introduction to the Baha'i faith. Cambridge; New York: Cambridge University Press, 2008. 110. ISBN 9780521862516.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ فیضی، محمد علی. حضرت بهاءالله. Hofheim-Langenhain: Bahá'í-Verlag، ۱۹۹۰. ۲۵۰. شابک ۳۸۷۰۳۷۹۴۶۴.
- ↑ Taherzadeh, Adib. The Covenant of Bahá'u'lláh. Oxford, UK: G. Ronald, 1992. 440. ISBN 9780853983446.
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ Hatcher، John (۱۹۹۴). «Unsealing the Choice Wine at the Family Reunion» (PDF). Journal of Bahá’í Studies. ۶ (به English). Association for Bahá’í Studies (۳).
- ↑ Taherzadeh, Adib. The Revelation of Bahá'u'lláh: Adrianople, 1863-68. Oxford, UK: G. Ronald, 1987. 338-396. ISBN 978-0853980711.
- ↑ Taherzadeh, Adib. The Revelation of Baháʼuʼlláh. G. Ronald, 1976. 240. ISBN 9780853982708.
- ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ ۹٫۲ فیضی، محمد علی. حضرت بهاءالله. Hofheim-Langenhain: Bahá'í-Verlag، ۱۹۹۰. ۲۵۲. شابک ۳۸۷۰۳۷۹۴۶۴.
- ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ ۱۰٫۲ ۱۰٫۳ ۱۰٫۴ Buck، Christopher؛ Ioannesyan، Youli A (۲۰۱۳). «The 1893 Russian Publication of Baha'u'llah's Last Will and Testament: An Academic Attestation of 'Abdu'l-Baha's Successorship». Baha'i Studies Review (به English). Intellect: ۱۲-۱۴.
Table Of Contents
-
۱.1 پیوند به بیرون
-
۲.2 منابع